از همان کودکی علاقه خاصی به کشف دنیای پس از مرگ داشتم. هربار که کسی فوت می‌کرد، در حد شناخت خودم از آن فرد در ذهنم تجربه‌های جدیدی وی در دنیای دیگر را بررسی می‌کردم. اگر آن فرد در زندگی‌اش کارهای نیک انجام داده بود، روح او را خنده‌رو می‌دیدم و اگر کارهای منفی زیادی می‌داشت فکر می‌کردم روحش بی‌حوصله و عصبی است. همیشه فکر می‌کردم با مرگ کسیT اعضای خانواده‌اش مهربان‌ترین انسان‌های روی زمین خواهند شد. به خیالم احساس نزدیک بودن به مرگ باید از آدم‌ها انسان‌هایی مهربان و دست‌به‌خیر می‌ساخت. تجربه نزدیک به مرگ عموی کوچکم به این تصور دامن می‌زد. او پس از تصادف و ضربه‌مغزی شدن و یک ماه در کما ماندن خداراشکر زنده ماند و به آدم دیگری تبدیل شده بود. با بهبود حالش بیشتر مهمانی و سفر می‌رفت، بیشتر برای خانواده و دوستانش وقت می‌گذاشت.

با رونمایی از انیمیشن روح (Soul)مطمئن شدم در فکر کردن به بُعد روحی زندگی تنها نیستم. چندباری این انیمیشن را دیده‌ام. هر بار برایم تازگی دارد و به زندگی‌ای که گاهی به‌اش توجه نکرده‌ام نگاه می‌کنم. «روح» برای من پر از درس بود. حالا نوبت اشاره کردن به درس‌هایی است که از این انیمیشن گرفته‌ام:

• چیزهای ساده در زندگی هستند که به آن معنا می‌بخشند: هر چیزی برای ما پس از مدتی عادی می‌شود. ما گاهی فراموش می‌کنیم که زندگی حس کردن همین چیزهای به‌ظاهر ساده است. از احساس خوب پیتزا خوردن، راه رفتن روی برگ‌های پاییز یا نواختن پیانو ساده نگذریم.
• ارتباطات‌مان ارزشمندترین دارایی‌های ما هستند: هر رابطه‌ای که تجربه می‌کنیم ما را از فضای روزمرگی و زندگی یکنواخت دور می‌کند. ارتباطات ما هستند که باعث رشد یا درجا زدنمان می‌شوند و حتی باعث می‌شوند به بخش‌هایی از وجودمان که تا حالا نادیده‌شان می‌گرفتیم رجوع کنیم.
• مسیر رسیدن به هدف را نادیده نگیریم: اغلب ما انسان‌ها فکر می‌کنیم با رسیدن به فلان شغل یا خرید فلان خودرو خوشبخت خواهیم بود. هنگام سفر تنها به رسیدن به مقصد فکر می‌کنیم غافل از این که در مسیر، جاذبه‌های لذت‌بخش بسیاری وجود دارد. گاهی آن‌قدر به ماه خیره می‌شویم که یادمان می‌رود ستاره‌ها و ابرها را ببینیم.
• امکانات موجود در زندگ‌مان را نادیده نگیریم: هر یک از ما احساسات و تجربه‌های مختلفی در اختیار داریم. زندگی فرصت‌های بسیاری برای رشد و آموختن در اختیار ما قرار داده است. گاهی برای بهبود حال‌مان کافی است با یک دوست قدیمی تماس بگیریم. گاهی کافی است برای یافتن سوالی که ذهنمان را درگیر کرده سوال‌مان را در اینترنت جستجو کنیم.
• درگیر انتظارات دیگران از خودمان نشویم: همه ما حق زندگی کردن داریم و می‌توانیم به سبک خودمانزندگی کنیم. اگر کسی انتظار دیگری از ما دارد یا ما را نقد می‌کند بازتابی از شخصیت اوست نه شخصیت ما. بسیاری از افراد به سمت رویا و اهداف خود نمی‌روند چرا که جامعه از آن‌ها انتظارات دیگری دارد.سوء تفاهم نشود گاهی هم افراد انتظاراتی از یکدیگر دارند که درست است. مثلن پدر و مادر انتظار دارند فرزندشان به‌موقع بخوابد.
• به هدف و رشد شخصی‌مان توجه کنیم: مطالعه کتاب، ورزش، آزادنویسی و … از جمله فعالیت‌های مفید برای رشد فردی هستند. هنر می‌تواند حال ما را بهتر کند. بخشی از روز را به کارهای مورد علاقه‌مان اختصاص دهیم و بخشی را به کارهایی که مرتبط با شغل و اهداف است. ما به هرچه که بخواهیم می‌توانیم وفادار بمانیم و در دنیای دائمن در حال تغییر رشد کنیم. نمی‌دانیم درست چه زمانی به هدف می‌رسیم اما تلاش کردن رسیدن به هدف قطعی است.
• ذهن آگاهی را تمرین کنیم: تمام آنچه در اختیار داریم لحظه حال است. تکرار همین یک جمله می‌تواند به تنهایی تمرکزمان را تقویت کند. این روش از استرس و اضطراب‌های ما کم می‌کند و باعث می‌شود در مسیر بمانیم.

ما برای تبدیل کردن دنیا به جایی بهتر پا روی زمین گذاشته‌ایم.هر کدام‌مان اهداف منحصربه‌فردی داریم که برایش تلاش می‌کنیم. گاهی خسته و ناامید می‌شویم و گاهی پرقدرت با چالش‌هایمان می‌جنگیم. اصل این است که زندگی را دریابیم. سخنم را با شعر سهراب کوتاه می‌کنم:

زندگی درک همین اکنون است...